وارد ساختمون شدم.با هزار زحمت و به کمک شایان تونستم شرکت سایبری ایران رو پیداکنم.
داخلش خیلی با بیرون متفاوت بود.تزیین های عجیب و غریب و در عین حال مفهومی آدمو توی خلسه فرو میبرد.رسیدم کنار قسمتی که چند نفر برای پاسخ گویی نشسته بودن.
رو به روی یه پسر جوون نشستم و از پشت شیشه براندازش کردم و گفتم:
_سلام.خسته نباشید
_سلام.ممنون.امرتون؟
یه لحظه کپ کردم.من اینجا چیکار داشتم؟الان باید چی میگفتم...ترسیده بودم..اه از بیرون باید در مورد حرفایی که میخواستم بزنم فکر میکردم.در یک تصمیم ناگهانی گفتم:
_من یک هکر قوی میخوام.
پسره چند ثانیه نگاهم کرد و کم کم خنده ای روی صورتش شکل گرفت و در عرض صدم ثانیه به قهقهه تبدیل شد.اطرافیان با تعجب نگاهمون کردن.سرمو بردم نزدیک تر و به آرومی گفتم:
_آقا چرا میخندین.حرف خنده داری براتون نزدم.
خنده شو جمع کرد و گفت:شما اصلا چطوری اینجارو پیدا کردین؟اینجا که جای بچه بازی نیست.
با کمی خشونت گفتم:شما با ایناش کاری نداشته باشین.هزینه شو پرداخت میکنم.
به صندلیش تکیه داد و گفت:کارتون چیه؟
_گفتم که یه هکر میخوام.
دوباره داشت میخندید که با عصبانیت گفتم:آقـــا.
دستاشو گرفت جلوش و گفت:اکی.....ولی خب تو مثل اینکه چیزی از اینجا نمیدونی.هکر های اینجا در خدمت دولت ایرانن.برای کار های شخصی نمیتونی به دیدنشون بری.تو کارتو به من بگو شاید من تونستم کمکت بکنم.
چپ چپ نگاهش کردم و گفتم:اگه بخوام خودم آموزش ببینم چقدر وقت میبره؟
_چندین ماه.البته اگه باهوش باشید.
_به باهوش بودنم که شک نکنید.
در حالیکه خودکارشو روی میز مبکوبید گفت:بر منکرش لعنت.
چند ماه خیلی زیاد بود.من میخواستم زودتر به هدفم برسم.همیشه توی کارهام عجول بودم.
_خودتون کی وقت دارید بهم کمک کنین؟
دستاشو گذاشت روی میز و خم شد روی مچ دستش و گفت:تو مشکلت رو بگو.
براش توضیح دادم که یه نفر اطلاعاتمو دزدیده و حالا من هم میخوام اطلاعاتمو از توی کامپیوتر اون پس بگیرم.
لبخندی اومد روی صورتش و گفت:برای اینکارها که باید برین پیش پلیس.این کاری که شما میخواهید من انجام بدم خلاف قوانینه.ولی.....
سرمو بردم جلو و گفتم:ولی چی؟
ابروهاشو انداخت بالا و گفت:ولی.....
_سر پول باهم کنارمیایم.
لبخند دو تامون عمیق شد.
با افتخار گفت:حالا که اینطوره نیم ساعت بیشتر وقت نمیبره.
با هیجان چشمامو درشت کردم و دستامو کوبیدم به هم و گفتم:واقعا؟
سرشو انداخت پایین و گفت:آروم تر.
_اوه.باشه باشه.
سر کامپیوترو بیشتر به سمت خودش برگردوند و گفت:آیدی طرف رو داری؟
سریع گوشیمو در آوردم و گفتم:البته.
آیدی سهیل رو توی گوشیم ذخیره کرده بودم.براش خوندم.و زل زدم بهش.با دقت داشت کارشو انجام میداد.....20 دقیقه ای گذشته بود.
آدرس فیس بوکشم دادم...داشتم بال در میاوردم.تا 5 دقیقه ی دیگه مقاله رو میگرفتم و برای استاد ایمیل میکردم و میگفتم مقاله ای که دیشب فرستادم اشتباه بود.دستامو توی هم قفل کردم...وای ...چه حس خوبی...
پسره ناگهان با صدای نسبتا بلندی گفت:فهمید....
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
